Kyrkjeasyl

dei mørke skuggane

frå baksida av mitt eige hjarte

og frå vrangsida av verda

kan ikkje lenger nå meg

eg har søkt asyl

i ein større lekam

der mitt eige vert oppslukt

i fellesskapet

og veggane er ikkje av tre eller betong

men av levande ord

som også er eit sverd

og eit løvebrøl

bak desse orda

og dei naglemerka hendene

er eg trygg