I trygge hender

den som kunne dansa

seg veg

inn i stjernene

til ein melodi

frå eldgamle

røter og mold og vatn,

alt som gir næring

til musikken

i kvar fiber, kvar celle

og let deg strekke deg utover

mot æva –

for så å falle i trygge hender

som tek deg imot,

let deg sveve gjennom rommet

på denne bølgja

av tid

like inn dit

alt har sitt opphav

og du finn deg sjølv

knelande, boblande glad

for ei trone

og dei milde auga

ynskjer deg velkommen heim

Tause bølgjer

ein far

eit blødande hjarte

ei verd som aldri kan bli heil att

der ute i bølgjene

ventar svara

som ikkje vil koma

og lengten

som aldri vert sløkt

å, du far, du ven

du min bror av støv og draumar,

eg ser dei store visarane

tikkar endå eit hakk mot æva

for ingen kan sløkke brannen

som dreg deg mot djupet,

gravlegg hjartet ditt lenge før tida

og tida kan ikkje anna enn dekkje over –

----

Nokre nyhende treff hardare enn andre. Denne saka frå USA i dag: Barn tatt av alligator, traff meg som eit spark i magen. Kan ein far oppleve noko verre? Eg tenkjer på mine eigne barn, og kjenner hjartet mitt blø for denne familien.