Rak

eg er ikkje som deg

vi er så ulike

i alt vi gjer;

ulik fortid, ulike mål

forskjellige tankar

om det vi møter og det vi er

for du er ikkje som meg

vi er to ulike samansetningar

av atom og molekyl

og håp og draumar –

rake motsetningar

vil nokon seie…

men skulle det bety

at vi ikkje kunne vere her

tosame, med rake ryggar

og trygge smil – hos kvarandre?

før stormen

og etter stormen

ser du meg stå her rak,

strekkjer meg mot lyset

i stormen

bøyer eg ryggen;

ikkje for å gje etter

eller innrømme tap,

men for å samle meg

verne det skjøre livet

ikkje knekke ryggen

i min eigen stolthet

her stod dei

rake, urørlege

då Røde Khmer sette

sine blodraude spor på kartet

her stod dei

upåverkelege

då tusen kurdarar falt

i ei sky av gass

her stod dei

som tause bautaar

då ti tusen kvinner

mista æra i Kongo sin jungel

her stod dei

usårlege, tankelause

då ein million barn

døydde av to slag tørste

og eg tenkjer –

det er noko gjennomgripande trist

i dette å aldri bøye ryggen

for noko

(Fototriss)

Inn i livet

nye portar vert opna i auga dine,

ein veg gjennom landskap

i mitt eige, skjelvande hjarte;

noko stengt som no faldar seg ut

det er noko som strøymer

i blodet, ein motstraum

der svarte tankar riv meg med

inn i tåka, inn i regnfulle dagar

dette er noko anna, ein impuls

via hand i hand, auge mot auge

steg i same retning:

inn i livet, inn i det som held

det er som to halve kart haldne saman;

vegen vert tydeleg berre her

kor hjarteslaga dine kan kjennast

som ei skjelving mot mi eiga hud

(weekend in b&w)

Samband

eg ynskjer å fly

vere eitt med hjartet

eitt med den eg er

i auga dine

gli langs denne flyktige elva

kalla tid og rom og kjærleik

der kvar dråpe

forsvinn i mengda

og kvar dråpe er elva

på veg frå kjelda

stige og søkke i samband

med målet for alle ting

gje meg å trasse straumane

som leier vekk i det tomme

gje meg å fly

på dine vengjer;

vere eit hjarte i ditt hjarte

(The weekend in b&w)